قسمت دوم : نحو(Syntax) عمومی جاوا

زمانیکه ما یک برنامه جاوا را مطرح می کنیم, آن می تواند در یک مجموعه از شیء ها تعریف شده باشد که از طریق فراخوانی یکدیگر با  هم  ارتباط دارند. حال  اجازه بدهید  به طور خلاصه  نگاهی  کنیم  به  اینکه  معنی class, object, methods  و      instance variables چیست ؟

* Object : هر شیء ای حالت(State) و رفتاری(Behavior) دارد. به عنوان مثال, یک سگ حالت هایی از قبیل رنگ, نام, قد, سن و ... دارد و رفتارهایی از قبیل خوردن, دویدن, پارس کردن دارد. یک شیء (Object) , یک نمونه(Instance) از کلاس است.

* Class : کلاس می تواند تعریف شده باشد به عنوان یک قالب که توصیف می کند حالات(States) و رفتارهای(Behaviors)  یک شیء از نوع خودش را.

* Method : یک متد(یا یک تابع) اساسا یک رفتار است. یک کلاس می تواند تعداد زیادی متد داشته باشد. متد جایی است که الگوریتم و منطق تجاری نوشته می شود, داده دستکاری می شود و همه اعمال اجرا می گردد.

* Instance Variable : هر شیء ای متغیر های نمونه(Instance Variable) یا همان فیلد های مخصوص و یکتای خود را دارد. یک State شیء ایجاد می شود بوسیله مقادیری که اختصاص داده شده به این Instance Variable ها.

خوب! حال اولین برنامه Hello World خود را می نویسیم:

اکنون این قطعه کد را در یک فایل text نوشته و کامپایل و اجرا می کنیم:

-          برنامه Notepad را باز کرده و قطعه کد بالا را در آن کپی کنید.

-          فایل را با نام MyFirstJavaProgram و پسوند .java ذخیره کنید(MyFirstJavaProgram.java).

-          پنجره Command Prompt ویندوز را باز کرده و به مسیری که فایل جاوا را ذخیره کرده اید بروید.

-          دستور javac MyFirstJavaProgram.java را تایپ کرده و کلید Enter را بزنید تا کد کامپایل شود.

-          حال دستور java MyFirstJavaProgram را وارد نمایید تا برنامه اجرا شود.

-          خروجی :

 

نحو(Syntax) عمومی جاوا بصورت زیر می باشد :

• Case Sensitive : جاوا به حروف بزرگ و کوچک حساس است؛ یعنی identifier کلمه Hello با hello متفاوت می باشد.
• Class Name : حرف اول کلاس ها باید با حرف بزرگ(Upper Case) شروع شود.
• Method Name : همه اسم متد ها باید با حرف کوچک(Lower Case) شروع شود.
• Program File Name : نام Program File باید با نام کلاس یکی باشد.

 

شناسه های جاوا(identifier java)

همه کامپوننت های جاوا به نام احتیاج دارند. نام هایی که برای کلاس ها, متغیر ها و متد ها استفاده می شوند, identifier(شناسه) نامیده می شوند. در اینجا چند نکته حائز اهمیت است :

• حرف اول همه identifier ها باید حروف(A تا Z یا a  تا z), کاراکتر $ یا کاراکتر underscore ( _ )  باشد.
• بعد از حرف اول, identifier ها می توانند ترکیبی از کاراکتر ها را داشته باشند.
• Keyword ها نمی توانند بعنوان identifier استفاده شوند.
• Identifier های مهم, Case Sensitive هستند.
• نمونه identifier صحیح :  age, $salary, _value, __1_value
• نمونه identifier نادرست : 123abc, -salary

 

تعیین کننده های سطح دسترسی در جاوا (Java Modifier)

مانند دیگر زبان های برنامه نویسی می توان سطح دسترسی کلاس ها و متد ها را بوسیله Modifier ها تغییر داد.Modifier ها در دو گروه هستند:

• Access Modifiers : شامل default, public , protected, private .
• Non-access Modifiers : شامل final, abstract, static .

 

متغیر ها در جاوا(Java Variables)

متغیر ها در سه گروه دسته بندی می شوند :

• Local Variables
• Class Variables (Static Variables)
• Instance Variables (Non-static variables)

 

 

 

آرایه ها در جاوا

آرایه ها آبجکت هایی هستند که مقدار چندین متغیر از یک نوع را ذخیره می کنند. البته, آرایه یک شیء است که در heap است.

Enum ها در جاوا

Enum(نوع داده شمارشی) در جاوا 5 معرفی شد. نوع داده شمارشی یا Enum، جهت تعاریف مقادیر ثابت و قابل شمارش در برنامه، بسیار کاربرد دارد. مقادیری که در این نوع داده تعریف می‌شوند بطور خودکار از عدد صفر شماره گذاری می‌شوند و به ترتیب یکی به آن‌ها اضافه می‌شود.

 

کلمات کلیدی(Keywords) رزور شده در جاوا

لیست کلمات کلیدی رزرو شده در جاوا که نمی توان از آنها به عنوان identifier(نام متغیر, نام کلاس و ...) استفاده کرد :